Kendime Sarılıyorum

Kendime sarılıyorum...

Kendime sıkıca sarılıyorum yalnız olduğumda.

Kısa süreliğine bir köşeye bıraktığım maskelerimin 

yokluğunu telafi edebilmek için belki de. 

Ya da gerçekten çok yalnız hissettiğim için.

Ve çok yorgun...

O an için,

O kısacık an içinde,

İşe yarıyor da.

Minik bir teselli buluyorum kendi kollarımda.

Ama bitiyor,

O sıcacık huzura rağmen,




Bitiyor...




Anlık bir huzur bu biliyorum.




Biliyorum, 




Çünkü yeterli gelmiyor




Bir şeyler eksik, yanlış




Biliyorum,




Hissediyorum.




Doğru değil yalnız olmam.




Yine de hala,

Güçlü görünme çabamdan sıyrılamıyor,

Maskelerimi atamıyorum.




Bilmek, hissetmek yeterli değil.

Yapamıyorum işte

Olmuyor,

Olduramıyorum.




Nasıl oldururum,




Onu da bilmiyorum...

                                                                  ZUZU